تفکرات بلند بلند

تفکری در باب هویت_-فقط اگه خدا کمک کنه-_

تفکرات بلند بلند

تفکری در باب هویت_-فقط اگه خدا کمک کنه-_

خواستم بگویم کیستم و کجایم؛ دیدم اصلا مهم نیست، مهم اینست که او هست.
خواستم بگویم چه کاره ام و چه کرده ام؛ دیدم هیچ نکرده ام، هرچه کرده او کرده.
خواستم بگویم . . .
چه بگویم؟
اصلا چرا بگویم؟
هرچه بود گفتیم و حال اوست که باید بر کشته هایمان باران رحمت بباراند.
فقط یک دغدغه
هویت، گمشده امروز بشریت؛
شاید به زعم من
دعابفرمایید

طبقه بندی موضوعی

پربیننده ترین مطالب

آخرین نظرات

  • ۲۴ دی ۹۲، ۲۳:۴۰ - مصطفی گرجی
    تندرو

پیوندهای روزانه

سینمای کره٬ سریال های هوشمند

سه شنبه, ۱۲ اسفند ۱۳۹۳، ۰۴:۰۲ ب.ظ

همزمان با گسترش  محبوبیت سریال های کره ای در قاره آسیا، تاثیر شگرف این پدیده از چین و ژاپن و آسیای جنوب شرقی به هند، خاورمیانه، آسیای مرکزی، ایران، ترکیه و روسیه نیز کشیده شد. موج کره ای به سرعت مرزهای آسیایی را در نوردیده و حضوری قابل توجه در آمریکای شمالی، مرکزی و جنوبی و به ویژه در مکزیک و آرژانتین پیدا کرد و با رشد چشمگیری با استقبال آمریکایی ها هم روبه رو شد. این موج با شتاب قابل توجهی به اروپای شرقی و کشورهای اسکاندیناوی و به خصوص کشورهای مجارستان و نروژ هم رسیده است.

موفقیت سریال های کره ای را به پارامترهای مختلفی نسبت داده اند. روایت قوی و هنر مندانه، تمر کز بر خواست های فطری انسان چون حماسه و عشق، ارایه شیوه های نو و جذاب بازیگری و بازیگردانی، سادگی و بی تکلفی  فضای فیلم و در نهایت زنده کردن شعار ما می توانیم و به طبع آن  ایجاد حس عزت و قدرت در مخاطب را میتوان تنها به عنوان بخشی از عوامل موفقیت محصولات کره ای معرفی کرد.


پس از موفقیت سریال «جواهری در قصر»،  شبکه ی دوم سیما مجموعه برنامه هایی را با نام «موج کره ای» پخش کرد که در آن به  معرفی فرهنگ کره ای پرداخته شد و منصور ضابطیان  تهیه کننده خوش آنتن رادیو هفت با بازیگر نقش یانگوم، لی یونگ آئه، نیز مصاحبه ی مفصلی انجام داد. اندکی بعد شبکه ام‌بی‌سی کره جنوبی  در سال ۲۰۰۷ با سیمای جمهوری اسلامی ایران  قرارداد بست. معروف‌ترین محصولات این شبکه که از تلویزیون ایران پخش شده، سریال‌های افسانه جومونگ از شبکه ۳ و متشکرم از شبکه تهران بودند. آمارهای منتشر شده از سوی سازمان صدا و سیما و یا حتی شبکه های معتبر اروپایی و آمریکایی از محبوبیت موج کره ای در ایران نشان می دهد سریال «جواهری در قصر» با محبوبیت 90 درصد بینندگان و سریال «افسانه جومونگ» با رضایت 60 درصدی گوی سبقت را حتی از مجموعه های مشابه ! ایرانی ربوده اند.

همزمان با گسترش این محبوبیت در قاره آسیا، تاثیر شگرف این پدیده از چین و ژاپن و آسیای جنوب شرقی به هند، خاورمیانه، آسیای مرکزی، ایران، ترکیه و روسیه نیز کشیده شد. موج کره ای به سرعت مرزهای آسیایی را در نوردیده و حضوری قابل توجه در آمریکای شمالی، مرکزی و جنوبی و به ویژه در مکزیک و آرژانتین پیدا کرد و با رشد چشمگیری با استقبال آمریکایی ها هم روبه رو شد. این موج با شتاب قابل توجهی به اروپای شرقی و کشورهای اسکاندیناوی و به خصوص کشورهای مجارستان و نروژ هم رسیده است.

موفقیت سریال های کره ای را به پارامترهای مختلفی نسبت داده اند. روایت قوی و هنر مندانه، تمر کز بر خواست های فطری انسان چون حماسه و عشق، ارایه شیوه های نو و جذاب بازیگری و بازیگردانی، سادگی و بی تکلفی  فضای فیلم و در نهایت زنده کردن شعار ما می توانیم و به طبع آن  ایجاد حس عزت و قدرت در مخاطب را میتوان تنها به عنوان بخشی از عوامل موفقیت محصولات کره ای معرفی کرد.

روایت در فیلم های کره ای سرشار از تحرک است و مخاطب  را همواره در یک تعلیق دائمی غوطه ور می کند. شایدبه ندرت  پیش بیاید که در یک فیلم کره ای از سکانسی به سکانس دیگر برویم بدون اینکه در آن تعلیقی وجود داشته باشد. این امر هم ممکن نمی شود مگر با استفاده از ریتم تند و روایت با سرعت بالا ! این امر تا جایی ادامه دارد که در بسیاری از اوقات ما شاهد این هستیم که نویسنده برای حفظ این سرعت در روایت داستان تن به ایجاد شدن حفره هایی می دهد که شاید به زعم بعض منتقدین روایت اثر را ابتر می سازد.  با این همه مخاطب جهانی این شیوه را پذیرفته و آن را دوست هم می دارد. این شیوه ی نوین روایتگری در  فیلم های کره ای موجب شده تا سینمای کره (که سریال های کره ای هم بخشی از این صنعت می باشند) به شیوه ای نوینی از تدوین نیز دست پیدا کند. تدوین مخصوصی که اجازه تمام شدن کنش را در یک صحنه نمی دهد و به سراغ صحنه ی بعد و یا نتیجه ی کنش می رود. شاید همین نوع از تدوین است که به فیلمساز کره ای اجازه می دهد در هر قسمت 60 دقیقه ای از سریال روایت های فرعی بسیاری را به سر انجام برساند.

از دیگر نقاط قوت سریال های کره ای، تمرکز بر ویژگی ها و خواست های فطری انسان است که ریشه در پیشینه ی شرقی کره ای ها دارد.  بازگشت به اخلاق و معنویت گمشده ی انسان امروز است. چه آن جوان چهار محالی که گوسفندانش را برای رسیدن به "سوسانو"  می فروشد چه آن پیرزن  آرژانتینی که نیمی از درآمد ماهیانه اش را برای خرید حق اشتراک ماهیانه ماهواره ای اختصاص می دهد تا  بتواند سلوک انسان شرقی‌نما را زندگی کند.  اخلاق کنفسیوسی و سلوک فردی از قسمتهای تفکیک ناپذیر آثار کره ای است.  قهرمانانی که در یک دوره زمانی با استعداد های معمولی و تحت تعالیم روحانی می توانند از انسانهای عادی متمایز شوند و ظرفیت های خلیفه الهی را نمایان سازند.  اصلا همین قهرمان سازی خود از نیاز های انسان خود محور امروز است. انسانی که از تنهایی و زندگی نکبتی با خویشتن خویش به سطوح آمده است و به دنبال قهرمانانی روحانی است تا ندای عبور از خویشتن خویش سر دهد و او را از این منجلاب متعفن به بیرون کشد.  قهرمانی که  شجاع است و زیر بار ستم نمی رود، همواره یار مظلومین و مستضعفین است و خصم ظالمین و دنیا داران هفت خطه. قهرمانی که حماسه را به صورت تام و تمام معنی می کند بی آنکه ذره ای از عشق و لطافت را از وجود خود براند. عاشق می شود و  در راه این عشق نقض پیمان هم نمی کند.

جلوه ی دیگری که اثار کره را از دیگر فیلم ها جدا می کند هنر نمایی بازیگران  و بازیگردانان کره ای است. شیوه از بازیگری که  می توان رو ی آن نام " بازیگری در کلوز آپ"  را نهاد. استفاده از نمای درشت و کلوز هرچند در ابتدای امر کمی نامطلوب می نماید، اما در سینمای کره این شیوه به همذات پنداری هر چه بیشتر مخاطب با شخصیت های فیلم صورت پذیرفته است. این شیوه از تصویر برداری در سایه  دو عنصر توانسته به بلوغ برسد و جلوه نماید. اول بازی روان و بدون اغراق بازیگران و استفاده ی به جا از میمیک چهره که نشان از وجود بازیگردانانی حرفه ای و البته بازیگرانی توانا و آشنا به دوربین دارد. بازیگران کره ای برخلاف همکارن ایرانیشان  نمی پندارند بازیگری سینما همان بازیگری تئاتر است با اندکی تفاوت! ایشان دوربین و کادر بندی آن را می شناسند، حرکت را می فهمند و از  رمز و راز نور با خبرند لذا می توانند در نمای بسته با مخاطب ارتباط گیرند. وگرنه شلنگ تخته انداختن در نمای باز که هنر بازیگری سینما نیست و البته دیالوگ  گفتن هم کار صدا پیشگان است نه بازیگران سینمایی.

عنصر دومی که در رسیدن به " بازیگری در کلوز آپ"  بسی موثر است، شخصیت پردازی های فکر شده و حرفه ای است تا جایی که کمتر شخصیتی است در سریال و فیلمهای کره ای که تماما سیاه و یا کاملا سپید باشد.  همه انسان ها هم خوبی دارند و بدی ! اما مرز انسان خوب بودن و یا بد بودن انتخاب هایی است که انسان در لحظه های حساس می کند و  این انتخاب ها غالبا در انتخاب جبهه خود را نشان می دهد. جبهه حق یا جبهه باطل!

اما چیزی که بیش ار همه ی موارد فوق الذکر همه پسند شدن و گیرایی فیلم ها و سریال های کره ای را  موجب می شود ساده گویی و پرهیز از تکلف است. شما هیچ سریال کره ای را نمی بینید که در لباس الفاظ و نشانه های فلسفی خاص یا جلوه گری های سو رئال احمقانه بخواهند پیامی حداقلی را منتقل نمایند.  در سریال های کره ای مولف اثر ناپیداست و تنها چیزی که بیننده مخاطبه میکند شخصیت های درون روایت است. همین ساده گویی باعث شده که سریال های کره ای از حداقل های جلوه های ویژه کامپیوتریو حتی  غیر کامپیوتری استفاده کنند و همه ی بار چنین جذابیت هایی را چند رزمی کار  با بدن های آماده و فنون تکراری  بر عهده می گیرند. البته نباید در این میان از کار طراح صحنه و فیلمبرداران در خلق تصاویر بدیع از طبیعت بکر کره ای هم  غافل شد. به هر  سو سادگی و  بی شیله پیلگی تصویر از علل اصلی ایجاد صمیمیت بین مخاطب و شخصیت های فیلم است.

در همه ی سریال های کره ای بدون استثنا افرادی معمولی دست به کار هایی بزرگ می زنند و در حوزه ها و زمان های مختلف دست آوردهایی مرز دانشی را  نمایش می دهند. چه در طب سنتی که "یانگوم" نماد تام و تمام آن بود و چه در طب جدید که "پزشکان" حلال همه مشکلات بودند. در هنر موسیقی "دونگ ئی " و   در نقاشی هم " سونگ یونگ"  یکه تاز این عرصه اند. در صنعت و رزم آوری هم که شخص " جومونگ" معجزه خلق می کند و در تجارت و ارتباط بین فرهنگی هم " تاجر بوسان"  سر آمد است.  همه ی اینها به نوعی مخاطب را بر این می دارد که نشد و نمی توانیم در عالم ماده معنا ندارد و اگر اراده ای ماورایی بر افعال انسان حاکم شود هر چیزی شدنی است.

کره ای ها توانسته اند با استفاده از عناصر ذکر شده به چارچوبی از سینما و تلویزیون دست پیدا کنند که در قالب آن موفق شده اند تا وقایع تاریخی موجود را تحریف کنند و برای خود پیشینه ای قاب ل اعتنا جعل نمایند که از این جعل هم در دو  مسیر استفاده می کنند . اول در تقویت وفاق ملی و دوم در جذب دگر ملل به خود و فرهنگ حاکم بر کره. در همه ی آثار ذکر شده ما شاهدیم که مصادیقی از جلوه های تمدنی به خوبی نمایش داده می شود و کره ای های عصر حجر که هم پالگی های چنگیز خان و اسلافش بوده اند در موسیقی و شعر و ادب و تجارت و صنعت و  ... به غایت پیشینه ای نکو داشته اند.  در حال حاضر کلمه «کره» در آسیا مظهر «شیک» و «به روز بودن» است. نسبت دادن این کلمات به «کره» ریشه در روابط نزدیک فرهنگ کره با فرهنگ غربی و در عین حال حفظ ارزش های فرهنگی آسیایی دارد. بنابراین فرهنگ غربی از طریق موج کره ای در عرصه های مادی و غیرمادی گسترش پیدا می کند. برخی از کارشناسان می گویند موج کره ای مثل فیلتری برای ارزش های غربی عمل می کند که این ارزش ها را برای چینی ها و دیگر آسیایی ها دلپذیرتر و مصرف شدنی تر می کند.

همانطور مشاهده می کنید سینما و صنعت سریال سازی کره ای که امروز در جهان حرف های جدی برای گفتن دارد بیش از آنکه بر قوت های تکنولیژیکی و امکانات مالی تکیه کرده باشد بر عناصری بنیان یافته است که بیش از هر جای دیگر در دل انقلاب اسلامی ایران نهفته است. غنی ترین و حماسی ترین ادبیات  تاریخ ، ادبیات فارسی است؛ روحانی ترین و ممکن ترین نهله ی عرفانی عرفان ناب اسلامی است؛ غنی ترین پیشینه تمدنی و تاریخی و صنعتی از آن ایران زمین است و درخشان ترین دستآورد های علمی را دانشمندان مسلمان که غالبا ایرانی نیز بوده اند خلق کرده اند. اما چرا تولیدات ایران نمی تواند چون تولیدات کره ای دنیا را تسخیر کند و البته خود ما هم مسخر موج کره ای شده ایم شده ایم.

به نظر می رسد که تلویزیون ایران به طور اخص و مدیران فرهنگی و سینمایی به طور اعم  از برنامه مشخصی تبعیت نمی کند. یک روز آنتن تلویزیون از سریال های ایرانی پر می شود و سهم سریال های خارجی به تعداد انگشت دست نمی رسد و روزی مثل امروز این قضیه برعکس می شود که هر دو حالت دلزدگی مخاطب را دربر دارد. یک روز سینمای ما آینه ی اتاق خواب های هرزه هایی است که خود را هنرمند می نامیده اند و روز دیگر با توبه های نصوح نمایشی دین را به سخره می گیریم.

آن چیزی که توانست سینمای کره را تکان دهد و آن را در مقیاس بین المللی مطرح سازد نه قانون رفع سانسور بود ، نه ورود پول های بی حساب و کتاب بود و نه استفاده ی بی محابا و احمقانه از جلوه های تکنولوژیک و رایانه ای. سینمای کره زمانی توانست روی پا باستاد که پیوند خود را با دانشگاه و جامعه مستحکم  تر از قبل نمود. سینمایی که راه حل مسایل جامعه را از دانشگاه می آموزد و به زبان تصویر به مردم انتقال می دهد!

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی