یا ابوفاضل

ماه ساقی به حرمخانه خون آمده بود / آتشی بود که از خیمه برون آمده بود

مشک های تهی خسته نگاهش کردند / کودکان حرم آهسته نگاهش کردند

بر لبش تشنگی شرجی صد جام و سبوست / آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست 

یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی

به عزت و جلالم قسم ناامید میکنم امید بنده‌ای را که امیدش به غیر از من باشد...

.............

پ.ن: حدیث قدسی از حضرت ایت الله مجتهدی ٬ پیر متقی دوست داشتنی

پ.ن: حدیث فوق تجربه شده است

برای شهید مصطفی احمدی روشن و چشم روشنی خانواده

امشب از داغی دوباره چشم تهران روشن است                                               

                         یوسفی رفته است ،آری وضع کنعان، روشن است
گرچه در بزم حماسه ، هیچ جای گریه نیست                                                    
                              در هجوم شعله ها، تکلیف باران، روشن است
باز شمعی کشته شد با دست شب اما هنوز                                                   
                                این شبستان کهن ، با نورایمان روشن است
کی میان ابرهای تیره پنهان می شود؟                                                            
                                 آسمان ما که با خون شهیدان ،روشن است
مصطفی هم رفت، آری! او هم اینجایی نبود                                                        
                                     مردهای مرد را آغاز و پایان ، روشن است

......................................
پ.ن: اربعینی شد اربعین امسال ما، التماس دعا از همه دوستان.
آک.ن: شعر میلاد عرفان پور درباره شهید عزیز بود