اقایان رسانه ملی؛ انتقام کدام سیلی را می خواهید از ملت ایران بگیرید؟
نمی خواهم از بزرگی کار ملت و مانور اقتدار امت مسلمان ایران در دوازدهم اسفند ماه بگویم بحثم ناظر به جای دیگری است. چندی قبل از انتخابات قسمت شد و با یکی از مدیران رسانه ملی هم صحبت شدیم. این عزیز دل ما حدود ۳ ساعتی برای ما از تورم و هدفممندی یارانه ها و بیداری اسلامی و تنگه هرمز و کی روش و تیم ملی و جنگ نرم و سوروس و فوکویاما و بی بی سی و صدای امریکا و بقیه ملحقات سپاه باطل گفت و گفت و گفت و اینکه اینها می خواهند از ملت ایران انتقام سیلی سی سال پیش از این را بگیرند و از این جور صحبتها . انتهای صحبتهایش هم این بود که ما برای خنثی کردن این دسیسه ها باید مردم را پای صندوق رای بکشانیم.
دقیقا همین فراز از سخنان ارزشمند این دانشمند توانا از معدود دفعاتی بود که واقعا دلم خواست زیر گوش یک نفر بزنم.. آن هم کسی که به قول خودش برای اسلام و انقلاب ریشی سفید کرده و عمری را در عرصه های مختلف مدیریتی تلف نموده است. انگار نه انگار که مردم ایران بار ها و بارها ثابت کرده اند بصیر ترین امتهای زمانه اند و اصلا انگار نه انگار که دلها دست خداست. مردک مردم را حمیق فرض کرده بود.
اکنون که این متن را می نویسم تا دقایقی دیگر حماسه دوازده اسفند یک روزه می شود و رسانه ملی ما هم دارد فکر می کند که چه کار بزرگی کرده که چهار تا آهنگ باخود و بی خود به اصطلاح خودشان حماسی پخش کرده و بنا به تعریف خودشان مردم را کشانده اند پای صندوق. حالا دیگر وقت آن است که مدیران رسانه ملی انتقامشان را از مردم با نشان دادن انواع و اقسام بدبختیهای خیالی و بیچارگی های افسانه ای بگیرند. نمی دانم این چه پدر کشتگی است که اینان با ملت ایران دارند.
آخر کجای این ملت سراسر شور و حماسه و نشاط با این چرت و پرت ها که آینه ی درونیات بیمارهایی چون فرهادی متناسب است. مگر بس نبود که بهترین لحظات خانواده های فهیم و اصیل ایرانی را با خزعبلاتی مثل تا ثریا و شیدایی و مردگان و بدبختان و بیچارگان و گرسنگان و بدهکاران و . . . تلف کردید که حالا هر شبمان رامی خواهید مثل یک کابوس تلخ کنید.
آقایان نمیدانم می خواهید انتقام کدامین سیلی را بگیرید. شاید هنوز دل سازمان سبزتان از دست سیلی های سال ۸۸ خون است و شاید هم مملکت را ارث پدر محترمان فرض کرده اید که طلب کارید. آخر مگر مجبورید به هر کس و ناکسی پول بیت المال را بدهید تلف کند و در آخر هم هیچ که هیچ.
آقای ضرغامی عزیز
شمایی هر جا که می نشینید و بر می خیزید می گویید که نیرو نداریم و مجبوریم. مگر آن صدا و سیما که خودش به قاعده یک کشور هزینه و درامد دارد نمی تواند یک دانشکده کوچک را مدیرت کند که از شر صهیونیست ها و ضد انقلاب ها در امان باشد.
مگر در این مملکت که هزاران دانشجو اعلام می کنند که حاضرند جای شهدای هسته ای را در دانشگاه ها پر کنند ۴ تا بچه حزب الهی پیدا نمی شود که اینها ببرید در دانشکدتان آموزش دهید که از اسلام وانقلاب دفاع کنند.
شما که ین همه به دنبال برنامه برای پر کردن انتن هستید نمی شد چند ساعتی هم به پخش برنامه های جشنواره عمار بپردازید* تا بتوانید نیروهای جوا جبهه انقلاب اسلامی را شناسایی و خدای ناکرده از انها استفاده نماییید.
والله قسم که شما مسولید.
شما چه فرقی با آن وطن فروشی دارید که آغوش مدونا را به قیمت گریه های ننه علی** می پرستد و یا با آن مجری هم جنس باز بنگاه سخن پراکنی دولت تزویر که می خواهند از مردم ایران و مسلمانان انتقام بگیرند و کامشان را تلخ کنند.
کمی به خود بیایید
امضامحفوظ
..............................
پ.ن:این متن بعد از مشاهده آخرین شاهکار شبکه اول سیما در شامگاه پس از انتخابات است و اصلا یک نقد فنی نیست.اما به نظرم این سریال جدید"مثل یک کابوس" از همان قماش "تاثریا" است. برای عید هم که "حیرانی" را برای سرگردانی ملت تجویز کرده اند
*: دوستان می گویند فیلمهای عمار بعضا ضعیف بوده اند بر فرض صحت این مدعا مگر این آثاری که از رسانه ملی پخش می شود همه فاخر است؟ سریال درجه الف شان را دیدیم که چگونه یک مرد آسمانی را تبدیل به زیر خاکی کرد
**:می خواستم عاشقانه بنویسم، نشد
من که نفهمیدم کجای حرف این بنده خدا اشکال داشت؟
مراقب باش از روی جو و احساسات حرف نزنیم،
درسته ما به این صدا و سیما انتقاد داریم اما نه اینکه کلا فحش رو بکشیم بهش سر هرچیز باخود و بیخودی!
همین صدا و سیما تو همه حماسه هایی که ملت رقم می زن نقش جدی داره.